SKLEP INTERNETOWY
Maria Wollenberg-Kluza jest prekursorką malarstwa refleksyjnego, wywodzącego się z preromantyzmu, symbolizmu i koloryzmu polskiego. Malarstwo to nawiązuje w swoim wyrazie do takich twórców jak – William Blake, Caspar D. Friedrich; Witold Pruszkowski, Witold Wojtkiewicz, Stanisław Wyspiański, Jacek Malczewski; Jan Cybis, Stanisław Szczepański. Koresponduje i nawiązuje do współczesnej literatury, filozofii i psychologii.
Refleksyjne malarstwo Marii Wollenberg-Kluzy jest to malarstwo o namiętnościach, emocjach i przeżyciach, porusza problemy ogólnoludzkie, egzystencjalne, wprowadza treści metafizyczne, kieruje się odczuciami, posługuje się skrótem – symbolem. W podejmowanych tematach nie unika komentarza społecznego i historycznego. Symbol w obrazie przekształca się w działanie nastroju i ekspresji wyrażonych środkami artystycznymi przez stosowanie bogactwa koloru, ostrych kontrastów światła – cienia, sferyczności i poprzez pozornie szybkie kładzenie farby. Powstają obrazy przesycone wartościami nastrojonymi etyką i filozofią m. in. Norwida. Jak u preromantyków nurt ten poszukuje „duszy świata”.
O twórczości Marii Wollenberg-Kluza pisali i dedykowali jej swoje utwory m. in.:
Zbigniew Jerzyna (1938 - 2010), Roman Śliwonik (1930 - 2012), Zygmunt Trziszka (1935 - 2000), Piotr Kuncewicz (1936 - 2007), Krzysztof Gąsiorowski (1935 - 2012) Wojciech Siemion (1928 - 2010), Józef Szajna (1922 - 2008).
Poeci i pisarze wypowiadający się na temat malarstwa Marii Wollenberg-Kluza widzą, że w swojej twórczości podejmuje ona tematy ludzkiego życia, że są to obrazy metaforyczne, zmuszające do przemyśleń. Stara się skłaniać odbiorcę do osobistych refleksji. Malarstwo to jest zakorzenione w tzw. polskim koloryzmie i nawiązuje do polskiego symbolizmu, chociaż charakteryzuje się silną ekspresją i współczesnym rozumieniem sztuki.
Refleksyjne malarstwo Marii Wollenberg-Kluzy jest to malarstwo o namiętnościach, emocjach i przeżyciach, porusza problemy ogólnoludzkie, egzystencjalne, wprowadza treści metafizyczne, kieruje się odczuciami, posługuje się skrótem – symbolem. W podejmowanych tematach nie unika komentarza społecznego i historycznego. Symbol w obrazie przekształca się w działanie nastroju i ekspresji wyrażonych środkami artystycznymi przez stosowanie bogactwa koloru, ostrych kontrastów światła – cienia, sferyczności i poprzez pozornie szybkie kładzenie farby. Powstają obrazy przesycone wartościami nastrojonymi etyką i filozofią m. in. Norwida. Jak u preromantyków nurt ten poszukuje „duszy świata”.
O twórczości Marii Wollenberg-Kluza pisali i dedykowali jej swoje utwory m. in.:
Zbigniew Jerzyna (1938 - 2010), Roman Śliwonik (1930 - 2012), Zygmunt Trziszka (1935 - 2000), Piotr Kuncewicz (1936 - 2007), Krzysztof Gąsiorowski (1935 - 2012) Wojciech Siemion (1928 - 2010), Józef Szajna (1922 - 2008).
Poeci i pisarze wypowiadający się na temat malarstwa Marii Wollenberg-Kluza widzą, że w swojej twórczości podejmuje ona tematy ludzkiego życia, że są to obrazy metaforyczne, zmuszające do przemyśleń. Stara się skłaniać odbiorcę do osobistych refleksji. Malarstwo to jest zakorzenione w tzw. polskim koloryzmie i nawiązuje do polskiego symbolizmu, chociaż charakteryzuje się silną ekspresją i współczesnym rozumieniem sztuki.